นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา ทั้งคู่ดูเหมือนจะเป็นมิตรที่ดีต่อกันเพราะมักไปมาหาสู่กันเป็นประจำ อยู่มาวันหนึ่งสุขจิ้งจอกได้เชิญนกกระสาไปทานอาหารเย็นที่บ้านของมัน นกกระสานั้นมีความยินดีเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่รู้จักกับเจ้าสุนัขจิ้งมาได้ระยะเวลาหนึ่ง จนคุ้นเคยกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่สุนัขจิ้งจอกชวนมันไปทานอาหารเย็นที่บ้าน แต่พอนกกระสาไปถึงก็พบว่า อาหารที่สุนัขจิ้งจอกเตรีมไว้ มีเพียงซุปใส่จานแบนๆ เท่านั้น มันได้แต่จ้องมองสุนัขจิ้งจอกทานซุปนั้นต่อหน้าด้วยความหิวโหย เพราะมันไม่สามารถที่จะทานซุปบนภาชนะแบนๆ แบบนั้นได้

หลายวันต่อมา เจ้านกกระสาก็ได้เชื้อเชิญสุนัขจิ้งจอกให้ไปทานอาหารเย็นบ้านของมันบ้าง เจ้าสุนัขจิ้งจอก็ยินดีรีบตอบรับคำเชิญในทันใด แต่เมื่อไปถึงก็พบว่่า เจ้านกกระสานำเหยือกทรงสูงมาใ่อาหารและปากเหยือกนั้นแคบมากทำให้สุนัขจิ้งจอกไม่สามารถยื่นปากของมันเข้าไปกินอาหารในเหยือกนั้นได้ สุดท้ายมันก็ได้แต่เลียอาหารที่ด้านนอกเหยือกเท่านั้น ในขณะที่เจ้านกกระสาก็กินอาหารของมันอย่างเอร็ดอร่อยต่อหน้าสุนัขจิ้งจอกที่ไม่สามารถกินอาหารได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

จงทำดีต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจ ถ้าอยากให้ผู้อื่นทำดีต่อเราด้วยความจริงใจเช่นกัน