นิทาน เรื่อง แม่ห่านกับไข่ทองคำ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านที่สวยงามแปลกตาแห่งหนึ่งท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี มีชาวนายากจนคนหนึ่งชื่อโทมัส โทมัสเป็นเจ้าของที่ดินผืนเล็กๆ เขามีภรรยาที่รักชื่อเอมิลี่และลูกสาวคนเล็กชื่อลิลี่ แม้จะมีความยากลำบาก แต่ครอบครัวก็ยังคงพึงพอใจและมีความหวังสำหรับอนาคตที่ดีกว่า

เช้าวันหนึ่งที่แดดจ้า ขณะที่โทมัสออกไปดูแลแม่ไก่น้อยของเขา เขาสังเกตเห็นห่านหน้าตาประหลาดตัวหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้ ขนของมันเปล่งประกายสีทองทำให้โทมัสต้องมนต์สะกด ความอยากรู้อยากเห็นพลุ่งพล่าน เขาเดินเข้าไปหาห่านอย่างระมัดระวัง และพบไข่ทองคำส่องแสงฟองหนึ่งวางอยู่ข้างๆ มัน โทมัสตกใจรีบหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความทึ่ง

โทมัสมีความสุขล้นหลามรีบกลับบ้านเพื่อแสดงการค้นพบที่น่าทึ่งให้ครอบครัวของเขาเห็น เอมิลี่และลิลี่ประหลาดใจกับไข่ทองคำ และพวกเขาแทบไม่เชื่อในโชคของพวกเขา พวกเขาตัดสินใจขายมันในตลาดหมู่บ้านโดยหวังว่ามันจะได้ราคาที่ดี

ข่าวไข่ทองคำแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านราวกับไฟป่า ผู้คนมาจากทั่วสารทิศเสนอเงินก้อนงามให้โทมัสเพื่อเป็นค่าไข่ล้ำค่า ด้วยความมั่งคั่งที่เพิ่งค้นพบ โทมัสและครอบครัวของเขาสามารถชำระหนี้ ซ่อมแซมกระท่อมเล็กๆ ของพวกเขา และเพลิดเพลินกับวิถีชีวิตที่สะดวกสบายมากขึ้น

วันเวลากลายเป็นสัปดาห์ และทุกๆ วันผ่านไป ห่านวิเศษก็ออกไข่ทองคำอีกฟองหนึ่ง โทมัสและครอบครัวของเขาร่ำรวยขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อพวกเขาขายไข่แต่ละฟองและใช้เงินอย่างชาญฉลาดเพื่อพัฒนาชีวิตของพวกเขา พวกเขาซื้อสัตว์เพิ่ม ลงทุนในที่ดินเกษตร และเปิดร้านค้าเล็กๆ ในหมู่บ้าน

อย่างไรก็ตาม ความมั่งคั่งที่เพิ่งค้นพบมาพร้อมกับสิ่งล่อใจ ความโลภเริ่มคืบคลานเข้าสู่จิตใจของพวกเขาอย่างช้าๆ แทนที่จะพอใจกับไข่ทองคำทุกวัน พวกเขากลายเป็นคนใจร้อนและต้องการที่จะได้รับไข่ทองคำทั้งหมดในคราวเดียว พวกเขาคิดว่าหากพวกเขาเก็บไข่ได้ทั้งหมด พวกเขาก็จะร่ำรวยอย่างเหลือเชื่อในชั่วข้ามคืน

วันแห่งโชคชะตาวันหนึ่ง โทมัสไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจได้อีกต่อไป จึงตัดสินใจฆ่าห่านวิเศษเพื่อครอบครองไข่ทองคำทั้งหมดในคราวเดียว ด้วยความเสียใจในใจ เขาหยิบมีดและเชือดห่านตัวนั้น เพียงเพื่อพบว่าข้างในเป็นห่านธรรมดา เวทมนตร์ได้หายไป และด้วยเวทมนตร์นั้น ความหวังของพวกเขาในความมั่งคั่งชั่วนิรันดร์

โทมัสและครอบครัวของเขาเสียใจเพราะความโง่เขลาของพวกเขา พวกเขาตระหนักว่าความโลภของพวกเขาทำให้พวกเขาสูญเสียไปมาก หากไม่มีห่านวิเศษ พวกเขาก็ไม่มีอะไรเหลือนอกจากความสำนึกผิด พวกเขาสูญเสียความมั่งคั่งที่เพิ่งค้นพบและที่สำคัญกว่านั้นคือความพึงพอใจและความสุขของพวกเขา

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โทมัสและครอบครัวได้เรียนรู้บทเรียนอันล้ำค่าเกี่ยวกับอันตรายของความโลภและความสำคัญของการเห็นคุณค่าสิ่งที่พวกเขามี พวกเขากลับไปสู่จุดเริ่มต้นที่ต่ำต้อย ทำงานหนักในฟาร์ม และใช้ชีวิตที่เรียบง่ายแต่เติมเต็ม และแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ไข่ทองคำคืนมา แต่พวกเขาก็หวงแหนความทรงจำและภูมิปัญญาที่ได้รับจากการเผชิญหน้ากับห่านวิเศษ

คติสอนใจ : โลภมากลาบหาย จงอย่างโลภมากเกินไปไม่เช่นนั้นจะสูญสิ้นทุกอย่าง