นิทาน เรื่อง มดกับตั๊กแตน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในทุ่งหญ้าอันสดใสที่รายล้อมไปด้วยดอกไม้หลากสีสันและหญ้าที่พลิ้วไหว มีมดและตั๊กแตนอาศัยอยู่ พวกเขาเป็นเพื่อนบ้านกันแต่มีทัศนคติต่อชีวิตที่แตกต่างกัน

มดขยันขันแข็งและทำงานอย่างหนัก ใช้เวลาทั้งวันไปกับการหาอาหารและสร้างที่พักที่ปลอดภัยสำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง มันทำงานหนักไม่หยุดหย่อน แบกเศษอาหารไว้บนหลัง เคลื่อนตัวผ่านหญ้า และเก็บไว้ในจอมปลวก มดเข้าใจถึงความสำคัญของการเตรียมตัวและเชื่อในคุณค่าของการทำงานหนัก

ในทางกลับกัน เจ้าตั๊กแตนผู้ไร้กังวลและเบิกบาน มีความสุขอยู่กับปัจจุบันและจดจ่ออยู่กับการร้องเพลงที่ไพเราะ มันกระโดดจากใบหนึ่งไปยังอีกใบหนึ่ง อาบไออุ่นของดวงอาทิตย์ และส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอย่างสนุกสนาน ตั๊กแตนเชื่อว่าชีวิตควรมีความสุขอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตมากเกินไป

เมื่อฤดูกาลผ่านไป ฤดูใบไม้ร่วงก็มาถึง สายลมอบอุ่นเริ่มเย็นยะเยือก ใบไม้เริ่มร่วงหล่นจากต้นไม้ และทุ่งหญ้าก็ค่อยๆ สูญเสียสีสันที่สดใสไป มดซึ่งมีเสบียงอาหารเพียงพอก็ถอยกลับเข้าไปในจอมปลวกที่แสนสบาย รู้สึกปลอดภัยและสบายใจ

ขณะเดียวกัน เจ้าตั๊กแตนซึ่งไม่มีอาหารเก็บไว้และไม่ได้เตรียมตัวสำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง ก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของมัน มันค้นหาอาหารอย่างเมามันแต่ไม่พบอะไรเลยท่ามกลางทุ่งหญ้าที่แห้งแล้ง ท่วงทำนองที่เคยไพเราะกลับกลายเป็นเสียงร้องโหยหวนอันเศร้าสร้อยของความหิวโหยและความสิ้นหวัง

ด้วยความหิวโหยและความสิ้นหวัง ในที่สุดตั๊กแตนก็เข้าใกล้รังมดของมดโดยหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือ มันขออาหารจากมดด้วยความนอบน้อมเพื่อให้อยู่รอดในฤดูหนาวอันโหดร้าย มดแม้ในตอนแรกจะไม่เชื่อในวิธีการที่ไร้กังวลของตั๊กแตน แต่ก็จำความสำคัญของความเห็นอกเห็นใจและความเห็นอกเห็นใจได้

เมื่อเข้าใจถึงชะตากรรมของตั๊กแตน มดจึงถวายเสบียงอาหารเล็กน้อย มันแบ่งปันผลแห่งการทำงานและแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของการเตรียมการและการทำงานหนัก ตั๊กแตนรู้สึกขอบคุณสำหรับความเมตตาของมด ได้เรียนรู้บทเรียนอันมีค่าเกี่ยวกับความสำคัญของการมองการณ์ไกลและความขยันหมั่นเพียร

เมื่อพายุฤดูหนาวโหมกระหน่ำ ตั๊กแตนต้องเผชิญกับผลที่ตามมาจากความประมาทเลินเล่อของมัน ด้วยความช่วยเหลือของมด มันสามารถรอดชีวิตจากความหนาวเย็นอันขมขื่นได้ ในทางกลับกัน ตั๊กแตนสัญญาว่าจะเปลี่ยนวิถีทางของมันและจะไม่ทำผิดซ้ำรอยในอดีตอีก

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา มดและตั๊กแตนก็เป็นเพื่อนกัน พวกเขาตระหนักถึงความสำคัญของทั้งการทำงานหนักและความเพลิดเพลินในชีวิต มดสอนตั๊กแตนให้รู้จักคุณค่าของการจัดเตรียม ในขณะที่ตั๊กแตนเตือนให้มดเห็นคุณค่าของความงามในปัจจุบัน

พวกเขาประสานความพยายามร่วมกัน สร้างความผูกพันที่จะคงอยู่ไปตลอดฤดูกาล และทุกฤดูร้อน ขณะที่ทุ่งหญ้าเต็มไปด้วยชีวิตและสีสัน มดและตั๊กแตนจะแบ่งปันเรื่องราวของพวกเขา เฉลิมฉลองความแตกต่างและบทเรียนที่พวกเขาได้เรียนรู้

ดังนั้นนิทานเรื่องมดกับตั๊กแตนจึงสอนเราถึงความสำคัญของความสมดุล เตือนใจให้เราทำงานอย่างขยันขันแข็งในขณะเดียวกันก็ชื่นชมกับความสุขของชีวิต

คติสอนใจ : รู้จักเก็บออมในวันนี้ จะไม่ลำบากในวันหน้า

Ant and the grasshopper

Once upon a time, in a vibrant meadow surrounded by colorful flowers and swaying grass, there lived an ant and a grasshopper. They were neighbors but had contrasting attitudes towards life.

The ant, diligent and hardworking, spent its days gathering food and building a secure shelter for the upcoming winter. It toiled ceaselessly, carrying bits of food on its back, maneuvering through the grass, and storing them in its anthill. The ant understood the importance of preparation and believed in the value of hard work.

On the other hand, the grasshopper, carefree and lighthearted, enjoyed the present moment and focused on singing beautiful melodies. It hopped from one leaf to another, basking in the warmth of the sun, and merrily chirping its tunes. The grasshopper believed that life should be enjoyed to the fullest without worrying too much about the future.

As the seasons passed, autumn arrived, and the warm breeze started to turn chilly. The leaves began falling from the trees, and the meadow gradually lost its vibrant colors. The ant, with its well-stocked provisions, retreated into its cozy anthill, feeling secure and content.

Meanwhile, the grasshopper, with no stored food and unprepared for the coming winter, realized its mistake. It searched frantically for food but found nothing amidst the barren meadow. The once-sweet melodies turned into sad chirps of hunger and desperation.

Driven by hunger and desperation, the grasshopper finally approached the ant's anthill, hoping for some assistance. It humbly asked the ant for food to survive the harsh winter. The ant, although initially skeptical of the grasshopper's carefree ways, remembered the importance of compassion and empathy.

Understanding the grasshopper's plight, the ant offered a small portion of its provisions. It shared the fruits of its labor and demonstrated the value of preparation and hard work. The grasshopper, grateful for the ant's kindness, learned a valuable lesson about the importance of foresight and diligence.

As the winter storms raged on, the grasshopper faced the consequences of its negligence. With the aid of the ant, it managed to survive the bitter cold. In return, the grasshopper promised to change its ways and never repeat its past mistakes.

From that day forward, the ant and the grasshopper became friends. They recognized the significance of both hard work and enjoyment in life. The ant taught the grasshopper about the value of preparation, while the grasshopper reminded the ant to appreciate the beauty of the present.

Together, they harmonized their efforts, building a bond that would last throughout the seasons. And every summer, as the meadow flourished with life and colors, the ant and the grasshopper would share their stories, celebrating their differences and the lessons they had learned.

And so, the tale of the ant and the grasshopper teaches us the importance of balance, reminding us to work diligently while also appreciating the joys of life.