นิทาน เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ นิทาน 2 ภาษา ไทย/อังกฤษ

เวอร์ชันภาษาไทย

กาลครั้งหนึ่งในหมู่บ้านอันเงียบสงบที่ตั้งอยู่ระหว่างเนินเขาเขียวขจีและแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว มีเด็กเลี้ยงแกะตัวน้อยอาศัยอยู่ หน้าที่ของเขาคือดูแลฝูงแกะที่กำลังเล็มหญ้าอยู่บริเวณรอบนอกของหมู่บ้าน และปกป้องพวกมันจากอันตรายใดๆ โดยเฉพาะจากหมาป่าที่ซุ่มซ่อนอยู่ในป่าใกล้เคียง

วันที่มีอากาศสดใสวันหนึ่ง ขณะที่เด็กชายนั่งอยู่บนโขดหินที่มองเห็นฝูงแกะ เขาก็รู้สึกถึงความชั่วร้ายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ความคิดซุกซนเข้ามาในหัวของเขา และเขาตัดสินใจเล่นตลกกับชาวบ้าน ด้วยรอยยิ้มซุกซน เขาลุกขึ้นยืน ยกมือขึ้นปิดปากแล้วตะโกนว่า "หมาป่า! หมาป่า! หมาป่ากำลังมา!"

เมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็กชาย ชาวบ้านก็รีบออกจากบ้านและทุ่งนา ถือไม้และคราดติดอาวุธ พร้อมที่จะปกป้องฝูงแกะ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาไปถึงเด็กชาย เขาก็หัวเราะและพูดว่า "ไม่มีหมาป่า! ฉันแค่กำลังสนุกอยู่"

ชาวบ้านรำคาญที่โดนหลอกบ่นแล้วกลับบ้านส่ายหัว เด็กเลี้ยงแกะพบว่าการแกล้งกันเป็นเรื่องน่าขบขัน และเขาไม่อาจต้านทานการล่อลวงให้เล่นกลอุบายแบบเดิมอีกครั้งได้

ไม่กี่วันต่อมา เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าและความมืดมิดเริ่มปกคลุมหมู่บ้าน เด็กเลี้ยงแกะก็มองเห็นโอกาสที่จะเล่นตลกอีกครั้ง คราวนี้ เขาร้องดังกว่าเดิม "หมาป่า! หมาป่า! หมาป่ากำลังมาจริงๆ!"

เป็นอีกครั้งที่ชาวบ้านรีบไปช่วยเหลือเด็กชายเพราะกลัวแกะ และอีกครั้งหนึ่งที่พวกเขาไม่พบหมาป่า เด็กชายหัวเราะกับความหงุดหงิดของพวกเขา สนุกสนานกับความสนใจและความตื่นเต้นของการแกล้งกัน

หลายสัปดาห์ผ่านไป และเด็กเลี้ยงแกะยังคงเล่นเกมหลอกลวงต่อไป โดยตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "หมาป่า!" เมื่อไม่มีอันตรายที่แท้จริง แต่ละครั้งชาวบ้านจะวิ่งมาแต่กลับได้พบกับเสียงหัวเราะของเด็กชาย

จากนั้น วันหนึ่งแห่งโชคชะตา ขณะที่เด็กชายเฝ้าดูฝูงสัตว์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ภัยคุกคามที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้นมาแต่ไกล นั่นก็คือหมาป่าผู้หิวโหย หมาป่าเข้ามาใกล้ฝูงแกะ และคราวนี้เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเด็กชายก็ดังอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาตะโกนว่า “หมาป่า! หมาป่า! หมาป่าอยู่ที่นี่!” ชาวบ้านนึกถึงการเล่นตลกครั้งก่อนของเด็กชายก็ลังเล พวกเขาสงสัยความจริงในคำพูดของเขาและถามว่านี่เป็นเพียงกลอุบายอื่นหรือไม่

ขณะที่หมาป่าโจมตีแกะ เด็กชายก็ร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง แต่มันก็สายเกินไป ชาวบ้านเหนื่อยหน่ายกับการถูกหลอกไม่ยอมมาช่วย หมาป่ากินอาหารง่ายๆ จึงกลับเข้าป่าไป

เด็กเลี้ยงแกะเรียนรู้บทเรียนอันแสนสาหัสในวันนั้น—บทเรียนเกี่ยวกับผลของความไม่ซื่อสัตย์ ความไว้วางใจที่เขาทำลายไปจากการเตือนที่ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้เขาอยู่ตามลำพังและไม่ได้รับการปกป้องเมื่อภัยคุกคามที่แท้จริงเกิดขึ้น คุณธรรมของเรื่องราวนั้นชัดเจน: ความซื่อสัตย์และความน่าเชื่อถือเป็นคุณลักษณะที่มีคุณค่า และเมื่อสูญเสียไปแล้ว ก็ไม่สามารถกลับคืนมาได้ง่ายๆ

เวอร์ชันภาษาอังกฤษ

Once upon a time, in a peaceful village nestled between green hills and flowing rivers, there lived a young shepherd boy. His duty was to watch over a flock of sheep grazing on the outskirts of the village and to protect them from any harm, especially from the lurking wolves in the nearby forest.

One sunny day, as the boy sat on a rock overlooking the flock, he felt a sudden surge of mischief. A mischievous idea crossed his mind, and he decided to play a prank on the villagers. With a mischievous grin, he stood up, raised his hands to his mouth, and shouted, "Wolf! Wolf! The wolf is coming!"

Hearing the boy's cries, the villagers rushed out of their houses and fields, armed with sticks and pitchforks, ready to defend the flock. However, when they reached the boy, he just laughed and said, "There is no wolf! I was just having some fun."

The villagers, annoyed at being fooled, grumbled and returned to their homes, shaking their heads. The shepherd boy found the prank amusing, and he couldn't resist the temptation to play the same trick again.

A few days later, as the sun dipped below the horizon and darkness began to shroud the village, the shepherd boy once again saw an opportunity to play his prank. This time, he cried out even louder, "Wolf! Wolf! The wolf is really coming!"

Once again, the villagers rushed to the boy's aid, fearing for their sheep. And once again, they found no wolf. The boy laughed at their frustration, reveling in the attention and the thrill of the prank.

Weeks passed, and the shepherd boy continued his deceptive game, repeatedly shouting "Wolf!" when there was no real danger. Each time, the villagers would come running, only to be met with the boy's laughter.

Then, one fateful day, as the boy watched the flock with a smirk on his face, a genuine threat loomed in the distance—a hungry wolf. The wolf approached the flock, and this time, the boy's cries for help were genuine.

However, when he shouted, "Wolf! Wolf! The wolf is here!" the villagers, recalling the boy's previous pranks, hesitated. They doubted the truth of his words and questioned whether this was just another trick.

As the wolf attacked the sheep, the boy desperately pleaded for help, but it was too late. The villagers, tired of being deceived, did not come to his aid. The wolf, having enjoyed an easy meal, retreated into the forest.

The shepherd boy learned a harsh lesson that day—a lesson about the consequences of dishonesty. The trust he had broken with his repeated false alarms left him alone and unprotected when a real threat emerged. The moral of the story is clear: honesty and credibility are valuable traits, and once lost, they may not be easily regained.